Wystarczyło kilka dni, a cały świat obiegły informacje i artykuły prasowe o nowym prezydencie Filipin, który okazuje się tyranem. Przez to, że pokochałem ten kraj jak swój, zostałem wywołany do tablicy, żeby opisać tę całą sytuację z własnego punktu widzenia. Kilka dni śledziłem to, co się pokazuje w polskich mediach na temat Duterte i z ręką na sercu mogę wam powiedzieć, że zastanawiałem się ,czy to możliwe, żeby tak stronnicze informacje podawały jednogłośnie wszystkie media?
Nie będę ukrywał, że polityka nigdy mnie nie interesowała: czy to w Polsce, czy to na Filipinach jest takie samo bagno. Pewnie na Filipinach z grubszą warstwą mułu, bo korupcja tutaj dotyka każdego szczebla i bez „dania w łapę” mało co można załatwić. Dlatego opiszę wam sytuację, jaka tutaj panuje i dlaczego to filipiński naród wybrał jedynego słusznego prezydenta. O tym, jak się kupuje głosy już czytaliście w poprzednim tekście i sami widzicie, co się tutaj dzieje.
Duterte na prezydenta
Dzień wcześniej przeczytałem na jednym z polskich portali, że nowy prezydent Filipin posiada swoje prywatne „szwadrony śmierci” i za ich pomocą systematycznie eliminuje ludzi. Przeczytałem również, że obraził papieża oraz że oficjalnie przyznaje się do zamordowania kilku osób. To są fakty, które wszystkie media powielają jak małe dziecko pierwsze przekleństwo, nie sprawdzając niestety, czy to jest prawda, czy też nie. Co ciekawe, w pierwszej kolejności informacja ta wypłynęła z BBC i pochodzi z USA. Stany zjednoczone jako jeden z kilku krajów mają najwięcej do stracenia dzięki wygraniu Duterte…
Nie wnikam dokładnie w to, ile Duterte zabił osób. Zdaję sobie sprawę, że to politycznie niepoprawne, aby pochwalać wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę. Ale Duterte to jedyna znana mi osoba z miasta Davao – kolebki przemysłu narkotykowego i dystrybucji „szabu” na Filipinach – która potrafiła znacząco zmienić swój region. Obecnie jest on w pierwszej dziesiątce najbezpieczniejszych miejsc na świecie! Tak, to on tego dokonał – właśnie swoimi „niepoprawnymi” krokami. Wyczyścił wszystkie ulice z dilerów i bossów narkotykowych. Zrobił to w jedyny skuteczny sposób. W gazetach opisali tylko to, jak to zrobił, ale już nie wspomnieli: kogo likwidował i dlaczego. Rozprawił się także z korupcją – Davalo obecnie jest czyste jak łza i to dzięki zasłudze jednego człowieka. Tylko ci, którzy mieli na pieńku z prawem, nie mogą czuć się bezpiecznie. O „sprzątaniu” tego regionu wszyscy Filipińczycy dobrze wiedzą. Nawet my, biali, słuchamy opowiadań o tym, jak Duterte pokazał, co oznaczają rządy twardej ręki.
Jego przeciwnicy podczas tych wyborów wyłożyli ogromne pieniądze, żeby zwyciężyć, ale nawet mimo masowych przekupstw ze strony swych kontrkandydatów, Duterte wygrał ponad dwukrotną przewagą głosów!
Nie tylko ja, ale wszyscy moi znajomi kibicowali, żeby wygrał te wybory. Każdy Filipińczyk porównywał go raczej do walczącego dla Filipin boksera Pacquiao, a nie – jak media – do Adolfa Hitlera.
Dlaczego media przedstawiają go jako tyrana, a nie wybawiciela?
Tutaj sprawa jest bardzo prosta, Filipiny to kraj, gdzie przy odpowiedniej ilości pieniędzy można wszystko załatwić. Stany Zjednoczone doskonale o tym wiedzą i wpływ ich kultury na Filipinach jest widoczny na każdym kroku. Duterte w swojej kampanii obiecywał, że pozbędzie się narkotyków, ale także korupcji, a przez to, że jest tak charyzmatycznym przywódcą, będzie nim ciężko sterować i to chyba najbardziej boli rząd amerykański.
Musicie mu uwierzyć na słowo, że tylko Filipińczycy, którzy mają coś na sumieniu w tym momencie boją się przyszłości. Większość normalnych ludzi w różnym wieku chce postępu, a ten postęp – pomimo swojego ostrego podejścia – może zapewnić jedynie Duterte, który ma poparcie swojego ludu. Na koniec napiszę tylko, że sam przed wyborami dumny paradowałem w bransoletce z nazwiskiem Duterte i jako jedynie gość w tym kraju cieszę się, że wygrał wybory, bo dla Filipin może to oznaczać tylko postęp i porządek. Jeżeli dalej to was nie przekonało, przeczytajcie artykuł o tym, jak to mój dobry znajomy trafił za kratki tylko dlatego, że jeden z policjantów chciał dostać awans.
