Kilka tygodni temu miałem okazję pierwszy raz odwiedzić Mindanao. Była to bardziej wycieczka towarzyska niż „blogowa”. Nie jechałem z zamiarem opisania tej wyspy, bo zwiedziłem zaledwie jej niewielką cześć (i to tylko północnej strony – konkretnie Dipolog). Popłynąłem tam ponieważ moja dziewczyna została zaproszona na ślub dobrego przyjaciela. Mimo ściśle prywatnego charakteru wyprawy zaobserwowałem tam kilka ciekawostek, którymi chciałem się z wami podzielić.
Jak się dostać do Dipolog
Dla mnie przygoda rozpoczęła się w Siquijor i pomimo tego, że ta wyspa leży bardzo blisko Mindanao, musiałem najpierw udać się do Doumagete, które jest większym miastem, i z niego wypłynąć porannym promem o 6:00. Nie była to męcząca podróż, bo zaledwie cztery godziny później już zostaliśmy odebrani z jedynego wielkiego portu w tym rejonie, czyli Dapitan. Wesele odbywało się dokładnie w Dipolog, od którego dzieliło nas pół godziny jazdy trycyklem. Bilety na prom – jak to przystało na filipińskie standardy – nie są drogie. Można zmieścić się w kwocie 350 peso. Pływają tam różne firmy i z tego, co udało mi się ustalić, odchodzą tam promy kilka razy dziennie.
Czy jest tam bezpiecznie?
Pomimo tego, że Dipolog znajduje się na Mindanao, jest tam całkowicie bezpiecznie. Zdawałem sobie z tego sprawę, ale jakiś minimalny niepokój mi towarzyszył. Wszyscy czytamy o tym, co się dzieje na Mindanao i jak to popularne jest porywanie białych turystów dla okupu. Od kiedy wyszedłem na suchy ląd, zdecydowanie uważniej obserwowałem to, co mnie otacza. Dopiero kiedy zameldowaliśmy się w hotelu, podeszła do mnie pracownica i powiedziała: „Proszę się niczego nie obawiać, tutaj jest bezpiecznie”. Sam nie wiem, czy wyglądałem na takiego przerażonego, czy po prostu to była część ich walki z czarnym PR wyspy… Przez dwa dni przeszliśmy kilkukrotnie pieszo Dipolog. Chciałem poznać to miasto i to, na co najbardziej zwróciłem uwagę, to fakt, że wszyscy lokalsi uważnie na mnie spoglądają. W jednej restauracji kelnerka wyjaśniła mi, że tutaj mało ludzi miało styczność z białymi i dlatego ich to tak ciekawi. Dla mnie ta ciekawość była trochę inna niż na pozostałych wyspach – po prostu się patrzyli bez okazywania jakichkolwiek uczuć.
Zabawa w liczenie turystów
Żeby urozmaicić czas spędzony w dwójkę, poszliśmy już pierwszego dnia zwiedzać miasto. Mieliśmy do 
dyspozycji prawie całe dwa dni. To nawet nie ja, ale sama Christin zwróciła mi uwagę i się zaśmiała, że chyba jestem jedynym białym w mieście. Nie mogłem w to uwierzyć, więc wymyśliliśmy grę w stylu „Znajdź turystę”. Zasady są banalnie proste, jeżeli zobaczyć obcokrajowca jako pierwszy, to dostajesz punkt i tak przez kolejne dwa dni ścigaliśmy się, kto będzie miał lepszy wynik. Zadanie nie okazało się takie proste, bo jak na Siquijor czy Doumagete można siedzieć w miejscu i naliczyć ich z 20, to w Dipolog po całych dwóch dniach wynik się skończył na 6 – 7 na moją niekorzyść… Co prawda ona oszukiwała, bo zaraz po tym jak powiedziałem „start!”, pokazała na mnie palcem i powiedziała „ty jesteś moim numerem jeden”!
Co warto zobaczyć w Dipolog?
Nie miałem dużo czasu przed podróżą, żeby się przygotować, ale wszedłem z telefonu na TripAdvisor i sprawdziłem tylko, że na terenie Dipolog znajduje się jedno muzeum „ZAMBOANGA DEL NORTE MUSEUM”. Zainteresował mnie ten temat i chciałem koniecznie je zobaczyć. Kiedy tylko zameldowałem się w hotelu, zapytałem uprzejmie pani w rejestracji, czy to jest daleko. Zrobiła naprawdę dziwne oczy, po czym się uśmiechnęła. Chyba myślała, że ja żartuję z tym pytaniem i na koniec powiedziała, że nie ma pojęcia, czy coś takiego jest w Dipolog. Co ciekawe pytaliśmy w hotelu jeszcze kilka innych osób i nikt nie był nawet w stanie potwierdzić, czy coś takiego istnieje. Przez chwilę nawet myślałem, że to ja może pomyliłem wyspy, ale szybko wszedłem na google i za pomocą Google Maps zlokalizowałem muzeum, które, co ciekawe, znajdowało się 300 metrów od hotelu. To jeszcze nie koniec tej historii. Nie poszliśmy tam od razu. Najpierw skoczyliśmy coś zjeść do fajnej i niedrogiej restauracji. Dopiero po tym był plan, żeby z pełnym brzuchem rozchodzić wszystko, oglądając zabytki. Idąc z nawigacją w ręce, znaleźliśmy wyznaczone miejsce, ale się okazało, że jest w czasie remontu… Totalnie zawiedzeni dostaliśmy cynk od jednego ze strażników budowy, że muzeum zostało przeniesione. Reszta strażników, a było ich w sumie czterech nawet, nie wiedziała, 
że w budynku, którego pilnują, znajduje się muzeum… No cóż, nie każdy przecież musi to wiedzieć. I tak udaliśmy się w daleką drogę, która okazała się i tak dłuższa niż przypuszczaliśmy, bo dopiero dwie godziny od tego incydentu, udało się znaleźć właściwy budynek i to nie dlatego, że tyle ich jest, ale po prostu nikt nie był w stanie nam wyjaśnić, gdzie to jest. Uwierzcie mi na słowo, pytaliśmy się w sumie kilkudziesięciu osób, które mieszkają w tym mieście i garstka z nich wiedziała, że mają muzeum, a tylko jedna była w stanie wskazać dokładnie, w którym budynku się znajduje. Powiem tylko, że było warto. Muzeum mi się bardzo podobało. Nie było duże, bo tylko trzy spore sale z różnymi pamiątkami z tego regionu i jedną salą dodatkową, gdzie były wystawiane prace lokalnych artystów. Przewodnik, który nas oprowadzał, witał nas tak serdecznie, że mogę przypuszczać, że dawno nikogo tutaj nie widział. W sumie tutaj Christin mnie uratowała, bo osoba, która nam pokazywała poszczególne sale, nie byłą w stanie nic powiedzieć po angielsku, więc mówiła w bisaya, a Christin mi tłumaczyła na angielski.
Warto spróbować Sardynki!
Wcześniej nigdzie o tym nie czytałem, a wydaje mi się, że warto o tym wspomnieć. Otóż Dipolog słynie ze swoich tradycyjnych hiszpańskich sardynek w oleju. Można je kupić w każdym sklepie z pamiątkami albo restauracji. Smakują wyśmienicie! Są dostępne w kilku rodzajach i nawet niektóre pakowane w pudełka – idealnie nadające się na prezent. Cena takich sardynek, to około 8 złotych za spory słoik.
