Z tym tematem czekałem specjalnie dłużej, bo chciałem zebrać jak najdokładniejsze informacje oraz przejść przez każdy proces, jaki tutaj zostanie opisany. Kilka dni temu wróciłem z Dumaguete, gdzie jest najbliższa placówka dla imigrantów. Na naszą niekorzyść przepisy i ceny zmieniają się kilka razy w roku. Z tego, co wiem, to ceny rosną, ale wciąż nie są jakoś mega zabójcze dla mieszkańca Europy. Większy problem to całe zamieszanie z wypełnianiem dokumentów i jeżdżeniem na sąsiednią wyspę, żeby wszystko załatwić.
Placówka imigracyjna na Negros
W bardzo bliskiej odległości, bo na sąsiedniej wyspie, oddalonej o godzinę drogi promem, znajduje się najbliższa placówka. Kolejna jest na innej wyspie, kilka godzin drogi dalej, w Cebu, ale dużo ludzi ją odradzało, bo Cebu to większe miasto, więcej obcokrajowców, a tyle samo pracowników rządowych, co przekłada się na długie godziny stania w kolekcje. Placówka na wyspie Nagros, w Dumaguete, jest tak zakamuflowana, że gdyby nie mój znajomy z Polski, to za pierwszym razem w życiu bym tam nie trafił. Wchodzi się przez wąski korytarz i kiedy już masz wrażenie, że albo cię ktoś napadnie, albo zobaczysz koniec drogi, widzisz niepozornie wyglądające małe pomieszczenie, w którym, jak się okazuje, mieści się urząd imigracyjny. Podobno każdy „taksówkarz” wie dokładnie gdzie jest to miejsce, ale jeżeli idziesz tam na piechotę, możesz zaobserwować wielu białych, starszych panów, wchodzących w ten korytarz w towarzystwie młodej Filipinki… To oczywiście nie jego córka, a to miejsce to nie dom publiczny, lecz urząd imigracyjny. Przepraszam za takie skojarzenia, ale byłem tam kilka razy i tylko takie pary spotykałem. Nie licząc mnie.
Co potrzebujesz
W zasadzie przy pierwszej wizycie nic, poza paszportem, nie jest ci potrzebne. Potrzebne są też paszportowe zdjęcia, ale te, które przywiozłem z Polski, nadawały się tylko za pierwszym razem. Kolejnym razem okazało się, że wymagany format się zmienił i trzeba iść do sklepu obok i zrobić nowe ( 60 peso za 4 zdjęcia – 5 zł ). Dodatkowo potrzebujesz kserokopię głównej strony paszportu oraz strony gdzie jest wbita twoja pierwsza wiza na Filipiny. Kserokopię oczywiście zrobisz w sklepie obok, koszt to kilka groszy. Jeżeli już masz wszystko, bierzesz numerek i czekasz spokojnie na swoją kolej. Ja zwykle nawet numerka nie brałem, bo w biurze było dosłownie kilka osób. Miła pani, albo pan daje ci kwestionariusz do wypełnienia, dwie strony A4 w języku angielskim. Większość pytań dotyczy typowych danych osobowych: informacje o paszporcie, dane osoby i adres gdzie mieszkasz na Filipinach ( tę informację podawałem tylko raz i jak się okazało, nie jest to konieczne). Koszt przedłużenia to ok 3000 peso na kolejny miesiąc. Paszport jest do odebrania od razu lub kilka godzin później, albo najdalej w kolejnym dniu. Najlepiej powiedzieć, że się jechało kawał drogi i potrzebuje się go teraz, zawsze to trochę przyspieszy sprawę.
Co po 2 miesiącach pobytu?
Tutaj zaczynają się małe schody finansowe. Jako że już jesteś tutaj dwa miesiące, to Filipiński rząd, a więc także urząd, wymaga od ciebie wyrobienia specjalnej karty Alien Certificate of Registration, która kosztuje ok 4000 peso. Dodatkowo musisz jeszcze zapłacić ok 2800 peso za wizę na kolejne dwa miesiące plus opłaty administracyjne. Łączny koszt wizy na pobyt przez kolejne dwa miesiące to prawie 8000 peso ( 750 zł ), ale karta ACR jest ważna przez rok. Oczywiście tak, jak i wcześniej, potrzebujesz zdjęcie dziwnych wymiarów oraz kserokopię stron z paszportu.
Ale ja jestem uparty i zostaję dłużej!
Dobra, mija ci już czwarty miesiąc i jeżeli dalej chcesz pozostać w tym wspaniałym kraju, to przychodzisz przygotowany, czyli posiadasz paszport, kartę ACR oraz kserokopię wymaganych stron z paszportu, dodatkowe zdjęcie i płacisz tylko 2800 peso za kolejne dwa miesiące. Dodatkowo zostajesz poproszony o zostawienie swoich odcisków palców oraz robisz sobie „selfie” kamerką internetową… Wygląda to trochę jakby ktoś sobie z ciebie robił jaja, bo komputer stoi w centrum urzędu imigracyjnego, a jeden koleś trzyma za tobą białe płótno w momencie, kiedy ty masz sobie zrobić zdjęcie, siedząc przed monitorem… serio i szczena opadła.
Kilka uwag, które mogą się przydać
– Do placówki imigracyjnej lepiej przyjdź wcześniej, czasami są duże kolejki i trzeba wtedy czekać kilka godzin na odbiór paszportu. Jest to szczególnie ważne, kiedy chcesz wrócić tego samego dnia na inną wyspę.
– Jeżeli nie wiesz jak wypełnić dokumenty to poproś grzecznie o pomoc. Filipińczycy z wielką chęcią wypełnią dokumenty za ciebie, zadając tylko pytania. Większość „starszych”, białych panów nawet nie trzymało dokumentu w ręku. Siedzą tylko i odpowiadają na pytania. Co ciekawe, urzędnicy już z automatu wypełniają to za nich ( nie mam pojęcia dlaczego )
– Jeżeli po 2 miesiącach z jakichś powodów nie chcesz wydawać prawie 8 tysięcy peso na kolejną wizę i kartę ACR, możesz opuścić kraj na 24 godziny. Dużo ludzi tak robi, bo bez problemu można ustrzelić lot do sąsiedniego kraju, bez rejestrowanego bagażu, nawet za kilkanaście złotych! Po powrocie na Filipiny automatycznie otrzymujesz nową, darmową wizę na maksimum 30 dni i procedura zaczyna się od początku.
– Wizę można przedłużyć najwcześniej 3 tygodnie przed końcem jej ważności. Ja o tym nie wiedziałem i musiałem długo wyjaśniać naczelnikowi dlaczego jest to dla mnie takie ważne itp. Chciałem ją przedłużyć wcześniej za pierwszym razem, bo akurat byłem w Dumaguete. Jeżeli przedłużasz wizę wcześniej, oczywiście aktualna nie traci swojej ważności, a nowa jest liczona od końca poprzedniej.
– Załatw wizę w Polsce – jest oczywiście takie rozwiązanie. Ambasada Filipin jest w Warszawie i jest możliwość uzyskania wizy na max 59 dni. Nie wiem dokładnie jakie są aktualne koszty, niewykluczone, że podobne jak tutaj, na miejscu. Są też firmy, które załatwiają całą procedurę w twoim imieniu i trwa to kilka dni ( ja tak załatwiałem swoją pierwszą wizę ).
Podsumowując:
1 miesiąc na Filipinach – darmowa wiza na maksymalnie 30 dni
2 miesiąc na Filipinach – ok 3000 peso
3 – 4 miesiąc na Filipinach – prawie 8000 peso ( karta + dwa miesiące pobytu)
5 – 6 miesiąc na Filipinach – ok 3000 peso ( dwa miesiące pobytu)
Kolejne są już takie same, aż do roku pobytu, kiedy to musisz wyrobić nową kartę ACR.
Ciekawostka: raz na 3 lata musisz opuścić kraj na przynajmniej 24 godziny, ponieważ wiza turystyczna pozawala na pobyt trwający maksymalnie 3 lata. Tak więc już dużo wcześniej możesz zacząć planować i rezerwować tanie bilety.
