Filipiny to wspaniały kraj, zamieszkały przez prawie 100 milionów ludzi. W tak gigantycznej populacji nie może zabraknąć wybitnych artystów, naukowców, czy sportowców. Jedno nazwisko zdecydowanie wybija się ponad inne: Manny Pacquiao. Jeden z najwybitniejszych bokserów wszech czasów, mający w swojej ojczyźnie status bóstwa. Przy okazji jest też senatorem i niewykluczone, że przyszłym prezydentem.
37-letni Manny Pacquiao to etatowy mistrz świata. Jest jedynym pięściarzem w historii, który zdobył pasy czempiona w aż ośmiu różnych kategoriach wagowych. Jego walki oglądały setki milionów kibiców i z samych wpływów z Pay-Per-View wygenerowały ponad miliard dolarów wpływów. Ale nie zawsze tak było. W wieku 14 lat opuścił rodzinny dom i przeniósł się do Manili. Przez pewien czas żył na ulicy w skrajnej biedzie. Potem zaczął boksować i jego kariera potoczyła się błyskawicznie. Już w wieku 20 lat zdobył tytuł mistrza świata w wadze muszej. Potem przyszły tytuły w coraz wyższych kategoriach wagowych i milionowe gaże. Manny Pacquiao nie musiał się już o nic martwić.
Globalny bohater
Z lokalnego bohatera stał się także globalną gwiazdą. Jego pojedynki organizowano już nie tylko na Filipinach, ale także w największych i najbardziej znanych halach na świecie, między innymi w Staples Centrer w Los Angeles, czy MGM Grand w Las Vegas. „Miasto Grzechu” zresztą Pacquiao szczególnie sobie upodobał, walczył tam aż 19 razy. Właśnie tam odbyły się jego trzy słynne pojedynki z Erikiem Moralesem. W pierwszej walce „Pac Man” sensacyjnie przegrał na punkty. Drugą, dziewięć miesięcy później, wygrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie. Przed trzecim, decydującym starciem trylogii, zainteresowanie mediów i kibiców sięgnęło zenitu. Zorganizowano niezapomnianą galę w Las Vegas, sponsorowaną między innymi przez pokerowego giganta PokerStars oraz Budweisera, producenta najpopularniejszego piwa w Stanach Zjednoczonych. Pacquiao wytrzymał presję w mistrzowski sposób i znokautował rywala już w 3. rundzie!
Milioner z klasą
Sam Pacquiao zresztą nie tylko był sponsorowany przez PokerStars, ale także współorganizowal duże turnieje World Poker Tour oraz Asian Poker Tour. Sam także grywa w pokera na wysokich stawkach, o czym opowiadał między innymi w znakomitym filmie dokumentalnym „Manny”.
Jeśli chodzi o sławę, pieniądze i popularność, w niczym nie przypomina nastolatka, który żył na ulicach Manili. Ale tak naprawdę to ten sam Manny: pracowity, niezwykle ambitny, szanujący ciężką pracę i zaangażowanie innych. Jego najsłynniejszy rywal – Amerykanin Floyd Mayweather Junior to niesympatyczny gość, obnoszący się ze swoim bogactwem, szpanujący drogimi samochodami. Filipiny ze swoim narodowym bohaterem trafiły znacznie lepiej. Manny’ego nie sposób nie lubić, kiedy patrzy się na niego z dystansu. A kiedy jest się Filipińczykiem – nie sposób go nie kochać. Dla ludzi stąd jest jak dla nas połączenie Roberta Lewandowskiego, Agnieszki Radwańskiej, Roberta Kubicy, Adama Małysza i może trochę Andrzeja Gołoty. Uosabia ciężką pracę, wielki talent, międzynarodowy sukces i narodową dumę.
Cały czas pomaga
Manny Pacquiao doskonale pamięta, że kiedyś żył w nędzy. Dlatego teraz nieustannie pomaga tym, którzy tego potrzebują. Codziennie wypisuje około 50 czeków, którymi wspiera organizacje charytatywne i zwykłych ludzi. Zdarza mu się zajrzeć do siedziby fundacji z czekiem na 50 tysięcy dolarów. Zresztą, połowę ze swojej największej gaży (ponad 100 milionów dolarów za walkę z Mayweatherem), przekazał właśnie na pomoc potrzebującym.
Nic dziwnego, że jest na Filipinach kochany. W tym roku kandydował na senatora i zdobył ponad 16 milionów głosów. Kiedy odbierał nominację z rąk prezydenta Rodrigo Duterte, ten stwierdził, że Pacquiao to przyszły prezydent kraju. I wcale nie żartował.
Na razie Pacquiao wciąż boksuje: właśnie wrócił na ring w Las Vegas, gdzie obronił tytuł mistrza świata wagi półśredniej, pokonując Jessie Vargasa.
