Od kiedy jestem na Filipinach zaliczyłem już z dziesięć różnych fiest. Fiesta to coś, czego w polskiej kulturze spotkać nie można i coś, co dla nas, typowych „Polaczków”, może się wydawać całkowitą abstrakcją.
Tradycyjna filipińska fiesta to dzień, w którym każda rodzina z danego baragay’a (małego regionu, czegoś w rodzaju polskiej gminy albo dzielnicy w większym mieście) w swoim prywatnym domu przygotowuje ogromne ilości jedzenia, żeby dzielić się z „wizytorami”: rodziną bliższą i dalszą, sąsiadami, znajomymi i znajomymi znajomych. Liczba gości, a także ilość i różnorodność jedzenia zależy od zamożności danej rodziny. Filipińczycy oszczędzają cały rok, lub wręcz pożyczają pieniądze, żeby przygotować posiłki i zadowolić odwiedzających. Fiesta ma tutaj naprawdę ogromne znaczenie. Dla mnie było to całkowicie nowe doświadczenie, bo pierwszy raz jeździłem od domu do domu, wraz z moimi przyjaciółmi, kosztując przeróżnych potraw i poznając nowych, zawsze uśmiechniętych Filipińczyków.
Dlaczego to robią?
Historia fiesty nie została przeze mnie do końca ustalona. Właściwie jest to święto związane z patronem kościoła w danym barangay’u. Jednak każdy Filipińczyk tłumaczy to inaczej. Od znaczenia religijnego, po filipińskie historie rodzinne, ale wszystko to sprowadza się do jednego: fiesta jest organizowana, ponieważ Filipińczycy wierzą, że przyniesie to szczęście dla ich domu oraz rodziny. Wiąże się to również z tym, że w naturze Filipińczyków i ich tradycjach, silnie zakorzeniona jest potrzeba wspierania siebie nawzajem, również jedzeniem.
Jakiej wielkości jest fiesta?
Podczas mojego półrocznego pobytu na Filipinach widziałem malutkie fiesty, na które przychodziło dosłownie 10 osób, ale też i ogromne, wyglądające jak spotkanie całego barangay’a w jednym miejscu. Wszystko oczywiście zależało od zamożności organizatora. Klimat panujący na fiestach zawsze jest taki sam: jest mega przyjemnie i smacznie. Z każdej fiesty wychodziłem z nowymi znajomościami, a jako jeden z nielicznych białych ludzi, byłem też atrakcją. Czasami miałem nawet wrażenie, że dla gospodarzy to jest pewnego rodzaju wyróżnienie społeczne, jeżeli na ich fiestę przychodzi biały człowiek. Jest to informacja dla innych, że właściciel domu ma szerokie znajomości i wiele przyjaźni.
Czego spróbujesz na fieście?
Tradycyjna filipińska fiesta to oczywiście lechon (cały świniak). Każda rodzina go wcześniej zamawia albo sama przygotowuje. Wielkość świniaka wskazuje też na status społeczny, bo czym większy, tym droższy, a każdy, z już wiadomych dla mnie powodów, chwali się, jakiej wagi świniaka będzie serwował na swojej fieście. Waga standardowo to ok 40 kg, ale były i mniejsze, i większe. Pozostałe potrawy to oczywiście różnego rodzaju świeże ryby i mięsa. Na deser typowe, tradycyjne filipińskie przysmaki zaczynając od mangofruut (rodzaj tiramisu z mango) poprzez galaretki z mlekiem kokosowym po deser kokosowy. Wszystko bardzo słodkie i pyszne jak diabli.
Do picia jest woda albo napoje musujące. Każda fiesta to oczywiście również napoje wyskokowe takie, jak tradycyjny filipiński rum. Zamożniejsze rodziny serwują również piwo. Piwo oznacza wyższy status społeczny i to, że wydało się na fiestę naprawdę dużo pieniędzy.
Fiesta od strony organizatora
Mój kilkudniowy wyjazd na Bohol również był związany z fiestą. Rodzina mojego znajomego Filipińczyka ma posiadłość na innej wyspie. Na co dzień dom jest pusty, ale raz do doku, z okazji fiesty w tamtym barangay’u, rodzina planuje swój przyjazd i organizuje fiestę, żeby tradycyjnie ugościć swoich krewnych z tego rejonu. Było to dla mnie naprawdę bardzo interesujące doświadczenie, bo pierwszy raz mogłem uczestniczyć w przygotowaniu czegoś tak ważnego dla filipińskiej rodziny.
Już po samym przyjeździe, kiedy ja zwiedzałem wyspę, trzech młodych chłopaków zabrało się do ostrej pracy. Pierwszym etapem było zamówienie świniaka, a następnie wybranie się na 
ogromne zakupy. Następnie, napakowanym po brzegi żywnością i różnego rodzaju składnikami samochodem, wróciliśmy razem do domu i zaczęło się wielkie gotowanie. Do dzisiaj mam wielki podziw dla głównego kucharza, który w naprawdę niewiarygodnie szybkim tempie, przygotował 10 różnych potraw mięsnych oraz desery. Przy deserach nawet sam pomagałem i zdobyłem nowe doświadczenie.
Przez trzy kolejne dni nie musiałem się martwić o jedzenie. Codziennie rodzina kolegi dawała mi do spróbowania czegoś nowego, sprawdzając tym samym, czy jestem w stanie to zjeść. Ja, twardy i odważny zawodnik, stanąłem na wysokości zadania i zajadałem się wszystkim z uśmiechem na twarzy, zadając kolejne pytania o składniki i sposób przygotowania danej potrawy. Jestem dumny z siebie, bo nie wybrzydzałem, a głowa rodziny nawet uznała, że jestem bardziej jak Filipińczyk, niż jak Polak, bo nawet niektórzy Filipińczycy nie dotkną tego, co ja bez grymasów próbowałem ( i co może dziwne, ale mi smakowało).
A może Polska fiesta na Filipinach?
Od czasu, kiedy wróciłem z Bohol po mojej głowie chodzi pomysł zorganizowania polskiej fiesty na Filipinach. Filipińczycy pokazali mi swoja kulturę i otworzyli się dla mnie, dlatego ja też im chcę coś pokazać. Wiem, że są równie ciekawi mojego kraju, jak ja ich i, jeżeli będę miał tylko fundusze, to zorganizuje paczkę z Polski, żeby im coś takiego tutaj zorganizować.
Jeżeli macie jakieś pomysły, albo znacie firmy, które by pomogły w zorganizowaniu tego, to proszę o kontakt.
