Internet na Filipinach

by Rafał Baran

To temat, który często wraca. Jak bumerang. Większość ludzi nie wyobraża sobie życia bez Internetu. Czy to do pracy, czy dla zabawy albo kontaktu z rodziną – Internet jest nam potrzebny. Otóż mam dla was złą wiadomość: Internet na Filipinach jest słaby… I nie tyczy się  to jednego regionu, ale wszystkich wysp, bo na Filipinach występuje tylko dwóch dostawców, którzy po prostu sobie nie radzą z takim ruchem.  Pamiętam, że jak przyjechałem tutaj, to znalezienie stabilnego łącza graniczyło z cudem. Mogłem zapomnieć o wysłaniu filmików czy dużych zdjęć. Teraz jest troszeczkę lepiej, bo łącze jest bardziej stabilne, ale jego prędkość to maksymalnie kilka mb/s i to w szczytowych momentach. Poniżej przedstawię wam oferty i ceny wiodących dostawców usług.
Po przylocie na Filipiny musisz się zdecydować na jedną z firm, w której kupisz starter. Cena karty sim jest bardzo niska i w zależności, jaką kupisz, nie powinna ona przekroczyć  50 peso ( 4 zł ).Barat-Ako-Pocket-Wifi-Buying-Guide-2015

Globe – www.globe.com.ph
Ta Firma jest uznawana za jedną z najlepszych pod względem zasięgu (to zależy od regionu). Praktycznie w każdym sklepie można kupić starter oraz doładowanie.  Karty sim są już odpowiednio docięte do wymiarów 3 różnych kart SIM. Bez znaczenia, jaki mamy telefon, spokojnie dopasujemy kartę do swojego.  Globe w swojej ofercie posiada kilka rozwiązań, jakie możemy wykupić :

  1. Doładowanie karty SIM o 1000 peso (90 zł) i wykupienie usługi SuperSURF. Pozwala ona na „teoretycznie” nielimitowany Internet przez 30 dni. W tym też znajduje się pula darmowych SMS-ów i chyba kilka minut. W praktyce jest to dobre rozwiązanie, jeżeli chcesz mieć Internet tylko w telefonie. Korzystanie z laptopa jest naprawdę nieprzewidywalne, bardzo często zrywa połączenie albo transfer spada do totalnego minimum i ładowanie strony trwa wieki. Korzystałem z tego rozwiązania przez ponad rok i co kilkanaście minut musiałem resetować telefon, żeby na nowo połączyć się z nadajnikiem i korzystać z Internetu.
  2. Kupienie PocketWIFI albo przywiezienie takiego urządzenia z Polski (uwaga: należy sprawdzić, czy nie ma założonego SIMLOCK-a). Sytuacja jest podobna, jak w przypadku pierwszej wersji. Wtedy to urządzenie pozwala nam połączyć telefon i laptopa. Przewaga nad pierwszym rozwiązaniem jest taka, że może z tego korzystać kilka osób i w przypadku słabego sygnału, co niestety często może się zdarzyć, możemy wystawić takie urządzenie w dobre miejsce, a sami siedzieć w domku, bo łączymy się przez WI-FI.
  3. Podpisanie umowy z Firmą Globe. Kontrakt niestety jest na dwa lata. Koszt w zależności od LTE modemprzepustowości to od 1200 peso do nawet 2000 peso miesięcznie. Internet ten działa zdecydowanie bardziej stabilnie. Jest to po prostu zwykły router, który podpinamy do sieci i dzielimy Internet w domu. Sygnał tak samo jak w przypadku dwóch pierwszych rozwiązań też jest pobierany z nadajników. Moim zdaniem działa stabilniej, bo tego typy umowy mają inny priorytet usługi. Co ciekawe w tych pakietach istnieje limit danych, np. 40 GB miesięczne, ale po zresetowaniu modemu liczony jest od nowa, sprawdzałem kilka razy i tak jest.

Smart – www.smart.com.ph
W przypadku Firmy smart jest podobnie. Dwa lata temu, kiedy przyleciałem, w zasadzie nie istniała na Siquijor, bo miała tylko jeden nadajnik. Większość ludzi odradzała ,bo ciężko było wysłać wiadomość tekstową. Obecnie sytuacja uległa znaczniej poprawie!

  1. Tak jak w przypadku Globe – Smart również posiada pakiet danych, który wynosi 800 MB dziennie i koszt zakupu na 30 dni to 995 Peso. Transfer, jaki maksymalnie udało mi się osiągnąć to 2 mb/s, ale dla jednej osoby jest wystarczający. To, co wyróżnia tą ofertę, to stabilność łącza. Zdecydowanie ma przewagę nad Globe.
  2. Ta sama karta i PocketWiFi. Sam korzystam z tego rozwiązania od ponad tygodnia i sprawdza się naprawdę bardzo dobrze. 800 MB na dzień nawet przy laptopie dla mnie jest wystarczające. Oczywiście mogę zapomnieć o ściąganiu filmów ale nie zależało mi na aż takich wygodach. Przewaga tego rozwiązania to również fakt, że nie musimy się wiązać kontraktem na dwa lata jak w przypadku Globe. W sklepie Smart można kupić PocketWifi za 850 peso: w zestawie znajduje się już karta SIM + 350 MB przez 3 miesiące.
  3. Smart również posiada możliwość podpisania umowy na 2 lata ,gdzie urządzenie Pocket WiFi jest za darmo, ale miesięczny limit transferu wynosi 6,5 GB(!) i opłata miesięczna to ok 800 peso. Co ciekawe, sprzedawca nie był w stanie mi wyjaśnić, jakie korzyści płyną z tego rozwiązania, bo miałem wrażenie, że wcześniej się nad tym nigdy nie zastanawiał…

Połączenie kablowe? Tak oczywiście istnieje coś takiego, ale tylko w dużych miastach. Nie znam dokładnie ich oferty, ale raczej cenowo jak i jakościowo wygląda podobnie. Ogólnie nie spotkałem jeszcze nikogo, kto by się mógł pochwalić dobrym stabilnym łączem. Jak ciekawostkę mogę napisać, że na Filipinach można w każdej miejscowości znaleźć kafejkę internetową, ale nie oznacza to, że będzie miała ona dobry Internet. Ba, połowa z nich nawet nie ma Internetu. Filipińczycy przychodzą tam po prostu grać w gry 🙂

Mam nadzieje, że udało mi się choć trochę wyjaśnić działanie i możliwości, jeżeli chodzi o Internet na Filipinach. Jeżeli podobał Ci się tekst, udostępnij go u siebie albo zostaw lajka 🙂 Pozdrawiam Rafał.

Może ci się spodobać również :

Leave a Comment