Tydzień temu minął pierwszy miesiąc spędzony na Filipinach. Od tego czasu codziennie zabieram się do zredagowania tego wpisu. Jest to chyba najtrudniejszy tekst, jaki kiedykolwiek pisałem na bloga. Powód jest prozaiczny – to naprawdę zupełnie inny, niezwykle odległy świat, więc nie wiem jak najdokładniej opowiedzieć wam to, co mnie tutaj spotkało.
Każdy dzień na Filipinach jest dla mnie nową przygodą i nowym wyzwaniem. Staram się zrozumieć otaczającą mnie tutaj kulturę oraz zapamiętać jak najwięcej z tego, co mnie otacza. Ten miesiąc to zdecydowanie największe wyzwanie, jakiego się podjąłem w życiu. Wyzwanie, z którym mierzę się od kilku tygodni z nieprzerwanym, szerokim uśmiechem na ustach.
Ludzie tworzą to miejsce
Siquijor to magiczne miejsce, nie tylko przez całą swoją historyczną otoczkę, ale głównie za sprawą ludzi, których codziennie tutaj spotykam. A, co zaskakujące, spotkałem tutaj masę… Europejczyków z najróżniejszych krajów i każdy z nich ma swoją indywidualną historię, dlaczego się tu znalazł … Każdą taką historię starałem się dokładnie wysłuchać i uwierzcie mi – są niesamowite!
Pieniądze
Pierwszy miesiąc zamknąłem w budżecie ok. 3 tys. złotych, z czego 1300 zł kosztował wynajem pokoju, 400 zł wynajem skutera na cały miesiąc, a reszta to jedzenie oraz przyjemności. Nie zapisywałem dokładnie, na co wydaję, ale wiem, że przez pierwszy miesiąc eksplorowałem tutaj wszystko na maksa, żeby w pełni zasmakować Filipin. Wydatki w kolejnym miesiącu zamkną się w połowie tej kwoty, bo teraz już wiem, ile co kosztuje oraz co jest dla mnie lepsze – choćby nawet wynajem tańszego mieszkania oraz rezygnacja z organizowanych wycieczek.
Przelicznik peso ok. 1000 peso to ok 85 zł ( szczegóły link )
Jedzenie
Jeżeli chcesz zaoszczędzić, to idziesz na „gary”, czyli gotowe potrawy do pierwszej lepszej malutkiej restauracji, gdzie za porcję mięsa oraz ryż zapłacisz 3 zł. Jeśli preferujesz staropolskie „zastaw się, a postaw się”, to każdy resort posiada swoją restaurację, gdzie za 12-20 zł zjesz dobry „europejski” obiad. Ja zapełniam brzuszek mniejszym kosztem, ale nie tylko przez to, że chcę zaoszczędzić. Chcę spróbować tego, co Filipiny mają do zaoferowania, a nie zajadać się co drugi dzień pizzą czy naleśnikami.
Wiza
Standardowo w Polsce możesz wykupić wizę maksymalnie na 59 dni. Jest to najdłuższy okres, na jaki pozwolą ci wjechać na Filipiny bez odwiedzin centrum imigracyjnego. Jeżeli planujesz zostać dłużej, przez upływem tego okresu musisz odbyć wycieczkę do większego miasta i poprosić o przedłużenie wizy. Wiąże się to oczywiście z kosztami. Przedłużenie pierwsze (o kolejne 2 miesiące) jest najdroższe, ponieważ musisz zapłacić ok. 3 tys. peso za wizę oraz ok. 4 tys. peso (jednorazowo) za wyrobienie karty dłuższego pobytu. Jak już jedziesz to robić, pamiętaj o zdjęciu paszportowym oraz kserokopii paszportu, będzie potrzebne w centrum imigracyjnym. Samo przedłużenie to standardowy temat, bez problemu je dostaniesz.
Filipińczycy
Pierwszy raz spotkałem się z tak otwartymi i uśmiechniętymi ludźmi. Pomimo tego, że posiadają tak niewiele, są szczęśliwi i zadowoleni z życia. Dopiero po jakimś czasie uświadomiłem sobie, ile nam, bardziej „cywilizowanym” narodom brakuje do nich. Do tego, aby bliżej nam było do „być”, a nie tylko „mieć”. Tutaj czas się zatrzymał, ale w pozytywnym znaczeniu. Nikt nigdzie się nie spieszy, każdy wie, co ma zrobić, ale w swoim czasie. Tutaj „może zrobię to jutro” wywołuje uśmiech na twarzy każdego Europejczyka.
Internet
Przebywam na mniejszej wyspie, która nie wpadła jeszcze w sidła komercji. Ma to wiele plusów, np. ceny w sklepach są atrakcyjne, ale dostrzegam także minusy. Przede wszystkim chodzi mi o Internet. Na wyspie funkcjonuje on tylko w większych resortach albo restauracjach, gdzie można z niego korzystać za free. Jeśli chce się mieć do niego dostęp w domu, trzeba kupić starter jednej z sieci za 150 peso, a następnie doładować go za 250 peso na tydzień (daje to kilka GB transferu). Nie są to duże koszty, ale internet też nie działa oszałamiająco szybko. Obecnie mam w domku łącze z telefonu komórkowego na granicy 1-2 megabitów. Jeżeli chcę wysyłać filmy czy większe materiały, to idę na piwo do baru, gdzie nie tracę swojego transferu.
Alkohol
Filipiny to dziwne miejsce, bo małe piwo w sklepie kosztuje ok. 3 zł, a w knajpie za identyczny browar zapłacimy ok. 4 zł. Zakup piwka litrowego kosztuje proporcjonalnie więcej i nie jest szczególnie opłacalny. Rum jest tutaj najczęściej kupowanym alkoholem ze względu na swoją cenę, bo kosztuje mnie więcej tyle co piwko, a zatem litrowy za niecałe 10 zł. Zmieszany z colą i lodem smakuje nieźle. W resortach oczywiście dostaniesz importowane piwa i inne mocniejsze alkohole, a ich ceny również mieszczą się w granicach przyzwoitości.
Czego mi tutaj brakuje
Bezustannie eksploruje Filipiny i szukam przygody. Każdy kolejny dzień przynosi mi coś nowego, na co zawsze staram się być otwarty. To wynagradza mi pewne braki. Dla ciebie siedzącego teraz przed komputerem w domu może to być ciężkie do zrozumienia, ale tutaj naprawdę wszystko jest inne i nietypowe. Jeżeli lubisz sery i białe normalne pieczywo, to zapomnij, że zjesz tutaj dobrze. Problem jest też z bardziej wyszukanym mięsem, lecz dla osoby ceniącej w kuchni prostotę i lubiącej próbować nowych smaków, tutejsze menu może okazać się niesamowita kulinarną przygodą.
