Jeszcze przez wyjazdem na Filipiny dokładnie zdawałem sobie sprawę, gdzie lecę. Wyspa Siquijor jest uznawana za jedną z nielicznych, na której „stosuje się magię”, a leczenie ziołami i darami natury to medyczny standard. To tutaj przypływają nieuleczalni chorzy Filipińczycy, którzy wierzą w szamanów i liczą na cudowne wyzdrowienie. Dzięki nowo poznanemu przewodnikowi miałem okazję wraz z dwójką znajomych udać się w góry, żeby poczuć tę magię.
Gdzie jest szaman?
Szamani na Siquijor mieszkają wysoko w górach, gdzie drogi rzadko pokryte są asfaltem, a trafienie do celu bez przewodnika w moim odczuciu graniczyłoby z cudem. Znajomi z tagen.tv, którzy mieli tylko jeden dzień na zwiedzanie, zaproponowali, że skoro świt pojedziemy z przewodnikiem do szamanów i poznamy ten „filipiński Hogwart”. Dotarcie tam nie było łatwe. Kręte górskie drogi przyprawiały mnie o zawroty głowy, a liczbę zakrętów, jakie pokonaliśmy, nie sposób spamiętać. Po godzinie jazdy skuterami byliśmy na miejscu.
Magia tego miejsca
Wchodząc na posesję „licencjonowanych” szamanów, poznaliśmy najpierw ich żony. Niestety, jak co piątek, szamani udali się do dżungli, aby zbierać zioła, więc musieliśmy cierpliwie poczekać. Ale cierpliwości nijak to nie nadwyrężyło. Straciłem tam poczucie czasu. Upłynął mi on na rozmowie z tymi niesamowitymi kobietami, które w przemiły sposób wyjaśniały, krok po kroku, na czym polega rytuał zbierania ziół i jakie cele mu towarzyszą. Było to dla mnie niesamowite przeżycie. Dokładnie pamiętam, że podczas rozmowy łzy szczęścia dosłownie cisnęły mi się do oczu. „Jaki tam spokój, równowaga”… To miejsce było tak naturalne. Poczułem się, jakbym doznawał czegoś niezwykle nowego i ekscytującego dla mnie; czegoś o silnym zabarwieniu duchowym, a jednocześnie tak normalnego dla innej kultury.
Zioło – najważniejsze!
Podczas tej kilkugodzinnej rozmowy wyjaśniono nam, że sterta liści i gałęzi, które zauważyłem tuż po przybyciu, to w rzeczywistości około 100 rodzajów suszących się ziół. Szamani wracający z dżungli przynieśli właśnie kolejną dostawę. Ale wciąż pozostaje sporo do zebrania. Filipiński wywar, to nie sok z gumijagód czy napój z kociołka Panoramixa. Bo żeby filipiński wywar przyrządzić, zebrać trzeba ponad 200 gatunków najróżniejszych „darów Ziemi”. A wtedy, w ostatni „czarny piątek” powstanie z tych zbiorów wywar, po który przyjadą schorowani ludzie. Uprzejmość właściciela weszła na kolejny poziom. Pod koniec naszego spotkania jedna z kobiet przyniosła resztkę starego wywaru i każdemu z nas dała odrobinę na łyżeczce, twierdząc, że to odgoni złe duchy. Wszystkie osoby, które mnie znają, wiedzą dobrze, że nigdy nie wierzyłem w coś takiego, zawsze starałem się jakoś racjonalnie wszystko wyjaśnić, ale… Ten łyk wywaru był naprawdę czymś wyjątkowym. To szamańsko-ziołowe spotkanie w filipińskich górach zmieniło moje życie, otworzyło kolejne drzwi do poznawania nowych kultur i zwyczajów – nawet tych, których nie jestem w stanie racjonalnie wyjaśnić.
Tajemnicza substancja na ręce
Podczas rozmowy wyszedł temat bolących mięśni i opuchlizn. Kobieta powiedziała, abyśmy chwilę poczekali, po czym poszła do domu i wróciła z kolejnym specyfikiem. Kazała mi posmarować nim rękę. Kolejny raz podczas tej wyprawy pomyślałem „raz kozie śmierć” i rozprowadziłem tajemniczą substancję po nadgarstku. Po pierwsze, poczułem coraz intensywniejsze ciepło, a po drugie – zapach, który wydawał się niesłychanie znajomy. Zatrybiłem dopiero po chwili. „Przecież ja to znam!!! To jest Bengay!!! (najpopularniejsza maść dla sportowców)”. Zapach identyczny, tyle że na Filipinach specyfik ten jest w 100% naturalny. Zaskakująca była także sprawa imbiru. Okazuje się, że na Filipinach występują jego cztery odmian, a każda z nich ma inne zastosowanie. Jeden (ten pomarańczowy) np. jest do herbaty i leczy struny głosowe, a inny leczy zapalenie dróg oddechowych, a także działa przeciwzapalnie. Nowe doświadczenia kolejny raz otworzyły mi oczy na coś, czego nie rozumiałem, a co chciałem poznać. Lokalni szamani nie byli w stanie zrozumieć tego, że w Europie, jak ktoś ma problem, to idzie do apteki, oni nigdy nie korzystali z takich zdobyczy cywilizacyjnych.
Podczas tych niecodziennych rozmów znaleźliśmy także chwilę na wymienienie się różnymi doświadczeniami kulturowymi. Różnice w tej materii stanowią naprawdę ogromną przepaść pomiędzy Europą a Azją. Zostało mi między innymi wyjaśnione określenie „Fiesty”, jej znaczenia dla ich kultury oraz to, dlaczego odbywa się ona tak często, ale o tym już napiszę osobny tekst.
