Kilka dni temu miałem okazję uczestniczyć niestety, jako fotograf w pierwszej imprezie biegowej na Filipinach. Niesamowite przeżycie, emocje jak na każdym maratonie a to był tylko bieg na 10 km. Sam nie mogłem uczestniczyć, robiłem, jako fotograf na tej imprezie dla mojego pracodawcy. Do dzisiaj czuje mega niedosyt, bo chciałem brać udział, ale trudno …
Już od kilku miesięcy uczestniczyłem w przygotowaniach do tej imprezy, właściciela baru z Kanady zamówił masę gadżetów, medali i koszulek, które były rozdawane w pakietach startowych. Wpisowe na ten bieg było symboliczne i wynosiło w zależności od dystansu 100 albo 200 peso ( 5 km i 10 km). W ramach wpisowego dostawało się numer startowy, koszulkę, opaskę na rękę i medal po ukończeni biegu. Po biegu również była nieograniczona ilość owoców i pizza. Na trasie 10 km były cztery stacje zaopatrzone w różnego rodzaju napoje, rozlokowane, co 2,5 km.
Trasa przyznaje była wymagająca, pierwsze kilka km były po górę gdzie przez kolejne 5 km niesamowite widoki i różnicowane poziomy a na koniec stromy zbieg żeby ostatni kilometr po płaskim już dobiec na metę. Start i meta były w tym samym miejscu. Bieg ruszył o 6:40 rano żeby uniknąć palącego słońca, rok wcześniej był później, dlatego sporo ludzi się skarżyło na za wysoką temperaturę. Ja sam tego dnia musiałem wstać ok 5:00 żeby pomóc w przygotowaniach i zrobić zdjęcia przed startem.
Impreza mega pozytywna, tutaj chodziło o ukończenie biegu. Ogromna liczba turystów, którzy, na co dzień nie mają nic wspólnego z bieganiem, ale chcieli uczestniczyć w tym wydarzeniu i otrzymać pamiątkowy medal. Ponad połowa ludzi potraktowała to, jako zabawę i kiedy byli zmęczeni przechodzili w marsz i na ile tylko byli w stanie starali się jak najszybciej dojść do upragnionej mety. Nie obowiązywały tutaj chipy w butach czy numerach startowych, nie było też perfekcyjnego pomiaru czasu, bo to byłą zabawa, ale jako ciekawostkę wam powiem, że pierwsza osoba, która dobiegła do mety zrobiła to w mniej niż godzinę ( 58 min ). Wydaje mi się to naprawdę dobry czas, bo wiem ile wysiłku trzeba było włożyć żeby w tropikach przebiec 10 km …. Dodatkowo dla dzieci był zrobiony osobny bieg na 1 km.
Uczestniczyło też sporo lokalnych Filipińczyków, dla których branie udziału w takiej imprezie było czymś nowym. Połowa z nich nie miała profesjonalnych butów czy strojów, chcieli po prostu się pokazać i spróbować czegoś nowego. Rozmawiałem z częścią z nich po biegu i byli zachwyceni. Stali się dla kibiców lokalnymi bohaterami i nawet kilku z nich mi mówiło, że może kiedyś w przyszłości przyjdzie pora na maraton. Rozmawiałem z nimi i opowiadałem jak to wygląda na prawdziwym maratonie i byli zachwyceniu. Jeden z nich wspomniał, że chciałby kiedyś coś takiego przeżyć i zobaczyć tych wszystkich kibiców oraz poczuć te emocje i chęć rywalizacji, jeżeli wiesz, że biegniesz razem z 5 tysiącami innych Osób.
