Niejednokrotnie zastanawiamy się nad tym, kiedy w końcu zawita do naszego życia kryzys wieku średniego. Każdy słyszał tym zjawisku, ale nie każdy za bardzo wie, na czym będzie polegać. Okazuje się też, że występują tu uwarunkowania nie tylko i wyłącznie biologiczne, ale przede wszystkim psychiczne. Stare kanony dotyczące wieku, w którym będzie się pojawiać taka ogólna dłużej trwająca zniżka nastroju, odchodzą powoli w zapomnienie. Przez wiele lat okres ten był kojarzony najczęściej z przekroczeniem czterdziestki. Okazuje się, że teraz na syndrom taki będą cierpieć osoby o wiele młodsze i to nawet o dekadę. Czy jednak zawsze musi to być bardzo negatywne zjawisko? Z pewnością dla osób, które są zbyt przewrażliwione i negatywnie podchodzą do swojej egzystencji, problemem może być wszystko, począwszy od niesmacznego śniadania, a skończywszy na tym, że niedostępne są dla nas spiny bez depozytu. Są jednak ludzie, którzy potrafią nawet negatywne zjawiska przekuć na coś pozytywnego.
Półmetek życia to nie dramat
Z kryzysami takimi ludzie zmagali się od początków istnienia cywilizacji. Nie zawsze jednak wszystko posiadało swoją etykietę i zostało dokładnie przeanalizowane przez specjalistów. Okazuje się, że wspomniane pojęcie weszło do słownika dopiero w 1965 roku przez Elliotta Jaquesa, a więc stosunkowo niedawno. Chodziło więc z grubsza o stan psychiczny, ale również fizyczny, który dotyczył półmetku życia. To właśnie mniej więcej wtedy, gdy przekraczaliśmy 40 rok naszego życia, to wówczas pojawiały się u ludzi pewne symptomy. Jest to zresztą całkowicie naturalne zjawisko i występuje w wielu aspektach naszego życia. Gdy na przykład realizujemy jakieś projekty w sferze zawodowej albo rozwijamy jakąś pasję, czy też prowadzimy działalność artystyczną, to zawsze występuje tu pewne stopniowanie i linearność. Mamy więc początek projektu, a więc samą ideę i pomysł, a potem następuje realizacja, refleksja i podsumowanie. Nie inaczej jest z naszą egzystencją. W końcu przychodzi, więc czas na zastanowienie się nad własnym życiem i wyciąganie ważnych wniosków. Obecnie jednak symptomy te będą dotyczyły nawet trzydziestolatków z uwagi na duży pęd cywilizacyjny i pośpiech, w którym żyjemy.
Marginalizowane części osobowości
Głównym problemem szczególnie dla osób, które nie spodziewały się takiego stanu umysłu, jest to, że sytuacja taka spada na nich, niczym grom z jasnego nieba. Ze względu więc na to, jaki dokładnie wiek mamy w pewnym momencie będą dochodziły do głosu części naszej osobowości, które znajdowały się raczej na marginesie naszego życia. Możliwe, że wcześniej były całkowicie zaniedbane. Teraz jednak mogą być przyczyną występowania bardzo dużych problemów, a pojawiać mogą się nawet choroby. W efekcie może dojść, chociażby do destabilizacji naszego życia. Medal ten ma jednak dwie strony. Jeżeli przecież uświadomimy sobie te przestrzenie, do tej pory zmarginalizowane, i przyjmiemy je do świadomości, a także we właściwy sposób przekształcimy, to całkiem możliwe, że może się to okazać jeden z ważniejszych etapów w naszym życiu i bardzo wartościowa zmiana nadająca sens naszej egzystencji.
Komu grozi negatywny kryzys
Jak widać kryzys taki może być w efekcie pozytywny. Na szczególną uwagę jednak zasługuje negatywna strona tej swoistej depresji. Największe problemy będą miały osoby, których przez całe życie nie stać było na żadną refleksję dotyczącą ich życia. Możliwe, że pochłonęła je kariera zawodowa, a przestrzeń uczuciowa pozostawała na marginesie. Zawsze tak się dzieje, jeżeli cała energia życiowa będzie skupiona na jednej przestrzeni. Może to być również sfera rodziny, a kwestie rozwoju zawodowego będą zaniedbane. Chodzi więc o utrzymywanie balansu i legendarny autokrytycyzm.
